Hannfríður bloggar snemma á morgnanna, Netverjinn bloggar seint á kvöldin, þýðir þetta að ég þurfi að birta mitt blogg um miðjan dag?

Ég fór í klippingu áðan, ég bókaði hjá sömu stofu og síðast enda þótt stúlkan sem klippti mig hafi verið ung að árum þá var ég bara ágætlega sátt við útlitið þegar út var komið. Ég ákvað þó ekki að bóka hana heldur lét símastúlkuna bara raða mér niður og viti menn, ég lenti á skvísunni aftur. Ég verð að segja að ég hef ágæta reynslu af þessari stofu, stúlkurnar þar björguðu hárinu mínu fyrir mörgum árum síðan eftir hræðilega samsetningu permanets og aflitunar sem höfðu nánast eyðilagt það. Þær þurftu þá að lita mig tvisvar þar sem hárið á mér vildi ekki taka við í fyrra skiptið, svo illa farið var það. En síðan þá hef ég átt ágæt samskipti við þessa stofu, það er eitthvað svo hlýlegt við það að koma þarna inn og þær muna nánast allt sem maður segir við þær. Mér líður eins og Norm þegar hann gengur inn á Cheers, svo vel er mér fagnað. Eftir nokkra ára fjarveru mundu þær samt eftir því hvar ég vann, og hvar ég stundaði nám og hvaðeina, þetta finnst mér merkilegt. Þó maður taki stundum hlé og breyti til, ég hafði ekki stigið fæti þarna inn í lengri tíma, þá gleyma þær manni ekki. Þetta finnst mér almennileg þjónusta. En markmiðið með þessari litlu sögu er þó að segja ykkur frá öðru, inn á stofuna kom þessi skellibjalla með biksvart hár og krullur. Hún sest niður og segir frekar hátt: ég fer ekki héðan út nema ljóshærð. Greyið hárgreiðslukonan reyndi að tala fyrir um henni enda er það ekkert auðvelt mál að aflita svona dökkt hár og svona gekk þetta í smá tíma. Skellibjallan dregur þá upp slúðurtímarit og segir við aumingja klippidömuna: mér finnst þetta flott, ég vil verða svona ljóshærð, og er þá að tala um Önnu Nicole Smith blondínuhár. Og hún bætir við: mér er sama þó það brenni, ég klippi það bara af, ég bý hvort eð er á geðveikrahæli! Síðast þegar ég vissi þá var hún að fá það sem hún vildi. Ljóskur hljóta að skemmta sér betur, fyrst það er þess virði að eyðileggja á sér hárið til að verða ein slík. Ég vona, vona, vona að hárið detti af henni.
Það kannski bætir hjá henni frekjuna! Mér leiðast frekjur! Búið! :)