Dagur tvö

í bloggáskorun, dagur 5 í veikindum. Jey... Nágranni minn ákvað að brjóta upp mynstrið fyrir mig og gera lífið aðeins meira áhugavert og hefur því verið að bora, að því er virðist, í gólfið beint fyrir ofan herbergið hjá mér síðan um kl 9 í morgun. Það er mjög spennandi að reyna að hafa samskipti við annað fólk á meðan hann reynir að sprengja hljóðhimnurnar í okkur, á svona tímum skil ég þörfina fyrir einangrun sem virðist hafa gleymst þegar þessi blessaða blokk var byggð. Mikki forðast mig eins og heitan eldinn, ég held það sé hóstinn sem fælir hann í burtu, eða þessi skræka rödd sem hefur komið í staðinn fyrir mína hljómfögru og kynæsandi símarödd.

Nei, ég ætla ekki að nota næstu 28 daga til að væla í ykkur :) Mér á eftir að detta eitthvað merkilegra í hug... en þar til seinna :)